โรคจุดสนิมทุเรียน ป้องกันอย่างไร

โรคจุดสนิมทุเรียน (Agal spot) โรคจุดสนิมทุเรียน หรือ จุดสาหร่าย คือ โรคที่เกิดจาก สาหร่าย Cephaleuros virescens Kunze โดยมีอาการคือ ใบแก่ของทุเรียนจะมีจุดฟูเขียวแกมเหลืองของสาหร่าย เกิดกระจายบนใบทุเรียน จุดจะพัฒนาแลaะขยายออกและเปลี่ยนเป็นสี เหลืองแกมส้มและในช่วงนี้สาหร่ายจะขยายพันธ์แพร่ระบาดต่อไป

อาการของโรค

มักเกิดบนใบแก่ อาการเริ่มแรกพบสาหร่ายเป็นจุดเล็ก ๆ สีเขียวปนเทา ขอบไม่เรียบ นูนขึ้นจากผิวใบ
เล็กน้อย ในสภาพที่มีความชื้นสูงและได้รับแสงแดดเพียงพอจุดสาหร่ายจะพัฒนาขยายขนาดขึ้น มีสีคล้ายสีสนิมหรือ น้ำตาลแดง ลักษณะฟูเป็นขุยคล้ายกำมะหยี่ เกิดกระจายทั่วใบ ที่ผิวด้านล่างของใบบริเวณตรงข้ามจุดนูนจะมีสีขีด หากโรคระบาดรุนแรงใบที่มีจุดสาหร่ายมากจะขีดเหลือง และแห้งตาย โรคที่เกิดบนใบไม่ทำให้ทุเรียนเสียหายมาก เพียงแต่บังพื้นที่ใบที่ใช้ในการสังเคราะห์แสง ทำให้การสังเคราะห์แสงลดลง นอกจากนี้ยังพบอาการของโรคได้ที่ก้าน และกิ่ง หากอาการรุนแรงบริเวณที่ถูกทำลายเปลือกจะแตกและแห้ง ทำให้กิ่งแห้งและทรุดโทรม

การแพร่ระบาด

สาหร่ายแพร่ระบาดไปกับลมและพายุฝน เข้า ทำลายในสภาพอากาศที่มีความชื้นสูง นอกจากนี้ น้ำก็ เป็นพาหะนำสปอร์ไปสู่ต้นอื่นได้เช่นเดียวกัน พบระบาด ทั่วไปในสวนทุเรียนที่มีทรงพุ่มหนาทึบ และมีความชุ่ม ชื้นสูงเป็นระยะเวลานานๆ การระบาดจะพบมากในช่วง ฤดูฝน ที่การดูแลรักษา และ การพ่นสารป้องกันกำจัด ปฏิบัติได้ก่อนข้างยาก

การป้องกันและกำจัด

ตัดแต่งทรงพุ่มของทุเรียนให้โปร่ง

2. ถ้ามีการระบาดของโรคมากแล้ว ควรผสมสารป้องกันกำจัดโรคพืชประเภทดูดซึมที่มีประสิทธิภาพด้วย เช่นสาร กลุ่มรหัส 1( เบนโนมิล คาร์เบนดาซิม ไธอะเบนดาโซล ไทโอฟาเนทเมทิล) สารกลุ่มรหัส 3 ( ไตรฟอรีน โพรคลอราช ไดฟิโนโคนาโซล อีพ๊อกซีโคนาโซล เฮกซาโคนาโซล ไมโคลบิวทานิล โพรพิโคนาโซล ทีบูโคนาโซล และ เตตราโคนาโซล เป็นต้น ) และสารกลุ่มมรหัส 11 ( อะซ๊อกซีสโตรบิน ไพราโคลสโตรบิน ครีโซซิมเมทิล และ ไตรฟล๊อกซีสโตรบิน เป็นต้น) และ สลับด้วยสารประเภทสัมผัส เช่น สารกลุ่มคอปเปอร์ แมนโคเซ็บ โพรพิเนป และ คลอโรทาโลนิล เป็นต้น